Nu cafòn, poesia di Michele Giuliano
Grazie a Michele Giuliano per questa toccante poesia pubblicata sulla bacheca de Il blog del Gargano, Amara terra mia Nu cafòn Nu cafòn m’à ‘nz’nghèt‘ndò vànn i stèll quàndc’ fà jùrn!A ju’smijà l’an’m d’ stu paésa matìn prèst!A ngav’darm o sòl.!Nu cafòn m’à ‘nz’nghèt acamm’nà scav’z sòp e préte dìnt vìgn.A ‘ffunnà i pét dìnt a lòtjùmm’d e a pung’càrm erang’càrm sòp a tèrra tòst.M’ à nz’nghèt a ‘nd’nd’lijàu p’dèl p’ fa cadì a pr’còche ca nu bèll frùtt n’c pò fa‘mbrac’tà!M’ à ‘nz’nghet a jèssmò lèp e mò furmìch!A magnà u pèn ca c’pòll;m’nèstr d’ fèv ‘rrcètCìc jasc’chèt e c’c’rchièt.Ca u pèn tòst n’n c’ jètt!C’ fa u pèn’cott o l’acquasèl!E p’ m’ crèsc d’rìttstu cafònogni tànt mà dèt purnu sc’chaffònNu jùrn, quànd po’ m’ n’ so jùtM’a dìtt : Tu mò t’ n’vae jì nènt t’ pòzz da!‘N’nè ‘lluvér, Papà, tu giàm’a dèt assàM’ a fàtt ròss; m’a ‘mparèta campà !T’nèv nu cav’zon senza‘na saccòccma l’è st’pèt ‘ndo còr e dìnta còcc! Michele Giuliano – Lunedì 8 Aprile 2013 – SAN PAOLO DI CIVITATE – FG- Un cafone mi ha insegnato:Un cafone mi ha insegnato dove vanno a dormire le stelle quando fa giorno. Ad assaporare l’anima di questo paese al mattino presto. A scaldarmi al sole. Un cafone mi ha insegnato a camminare scalzo sulle pietre e nella vigna. Ad affondare i piedi nel fango umido a pungermi e graffiarmi sulla terra dura. Mi ha insegnato a scuotere l’albero per far cader la pesca e che un bel frutto non va lasciato marcire. Mi ha insegnato ad essere ora ape ed ora formica. A mangiare il pane con la cipolla; minestra di fave arricciate ceci abbrustoliti e cicerchiata. Che il pane duro non si butta. Si fa il pancotto o l’acquasale. E per crescermi retto questo cafone